De voorbije jaren staken tal van Belgische blackmetalbands – al dan niet kortstondig – de kop terug boven water na een jarenlang stilzwijgen. Denk maar aan namen als Paragon Impure, Iconoslasm, Thronum Vrondor, Kludde, Gotmoor en Demonizer. Ook Nartvind, een oudgediende act ten zuiden van de taalgrens, keert nu na een afwezigheid van ruim 13 jaar en 2 decennia na de release van hun iconische demo “Until their ruin” terug uit de donkere spelonk waar ze al die jaren opgebergd lag. ’t Is nu niet dat spilfiguren Nihil (zang, drum, lyriek) en Ghoul (zang, gitaar, bas) de afgelopen jaren met hun vingers hebben zitten draaien, want de heren doken ondermeer op bij Hertogenwald, Effroi, Gouffre en Eole Noir. In de vorm van “Breath of night” levert het duo uit Verviers nu een langverwachte tweede langspeler af, opvolger voor “Ruinous” die een decennium achter ons ligt.

Ook al zijn er ondertussen heel wat jaren verstreken en kwamen tal van trends binnen black metal soms even snel aangewaaid als ze terug verdwenen, toch heeft de technologische spurt waarin we ons bevinden geen invloed gehad op deze plaat die op een dag tijd in de oefenruimte van het duo werd vastgelegd (de zangopnames werden nadien ook op een dag afgerond), zonder dat er daarbij een professionele studio met opnameapparatuur kwam kijken. “Breath of night” klinkt bijgevolg een beetje dof en mist wat power, maar dat is snel opgelost door de volumeknop wat meer naar rechts open te draaien en die kleine mankementjes worden ruimschoots goedgemaakt door de atmosfeer en eigenheid van de sound. Deze rudimentaire en primitieve aanpak maakt dat datgene waar Nartvind anno 2023 voor staat nog quasi exact hetzelfde is als 20 jaar geleden, namelijk archaïsche black metal vol ijskoude kwaadaardigheid, waarin kwellende soundscapes van dode natuur en verlatenheid worden weergegeven. Dat maakt Nartvind ook duidelijk met de titel van opener “Towards the ruins” die een link legt met de bovenvernoemde eerste demo en het debuut van de band.

Echo’s van Franse acts zoals het lichtjes fantastische Nehëmah of Saatkrähe, waarmee in 2020 nog een split verscheen, zijn hoorbaar, maar ook de toon en atmosfeer van een BBH-band zoals Raven Dark waart doorheen de acht composities. Afsluiter “Wethrin” klikt op een kloeke 16 minuten af, althans als je de CD bezit, want op de LP staat een ingekorte versie. Vinylfanaten kunnen de volledige versie van dit nummer met psychedelische trekjes, doomy accenten, ijzingwekkende vocalen en heel wat ambientatmosfeer in de toekomst echter ook scoren, want deze zal op een split met Drakonhail verschijnen.

Het tussen galopperende ritmes, golvende midtempo passages en blastbeats shiftende “Shattered roots” is eveneens een opvallende compositie daar het heel wat samples van zwaardgekletter en paardengehinnik bevat. Nartvind klinkt nog steeds enorm srijdvaardig wat niet wegneemt dat de finale van dit nummer op een ingetogen en introspectieve akoestische manier vertolkt wordt. Melancholische gevoelens nemen het dan weer over in het korte en instrumentale “Nostalgia“. De openingsriff van “Death struggle” heeft wel wat weg van Mayhem, “Thrill” neigt al eens naar oeroude Emperor en ook de onheilige Darkthrone-trilogie heeft zijn sporen nagelaten. Noorse invloeden kunnen dus ook niet onkend worden door Nartvind.

Door met verschillende dynamieken en atmosferen te spelen houdt Nartvind het een klein uur boeiend. “Breath of night” biedt blackmetalprimitivisme à volonté. Santé à Nartvind!

JOKKE: 85/100

Nartvind – Breath of night (Medieval Prophecy Records/Rempart Immortel 2023)
1. Towards the ruins
2. Dreadful visions
3. Thrill
4. Nostalgia
5. Shattered roots
6. Whispering darkness
7. Death struggle
8. Wethrin