Met “Entity“, het debuut van Nox, zochten we de grenzen van wat we muzikaal zoal op dit portaal brengen recent nog op daar het volledig elektronische muziek betrof, zij het van muzikanten die met hun andere bands wel in het hardere genre actief zijn. Laten we deze keer de grens maar eens volledig oversteken want we buigen ons over “Alienation” de derde plaat van muzikale kameleon Lethe.

De band werd in 2012 opgericht door twee ervaren muzikanten. Aan de ene kant is er Tor-Helge Skei (ook bekend als Cernunnus), afkomstig uit de blackmetalbands Syning, Manii en diens experimentelere broertje Manes. Het is zijn aanwezigheid die ons doet permitteren Lethe voor te schotelen aan onze lezers. De Noor wordt bijgestaan door Anna Murphy, voormalig lid van de folkmetalband Eluveitie, en tevens actief met Cellar Darling. Lethe probeert de grenzen van traditionele metal en rock te verleggen waardoor diens muziek dan ook moeilijk te categoriseren valt vanwege de diverse invloeden. Zo combineert het duo elementen van ambient, electronica, trip-hop, en metal om een uniek en atmosferisch geluid te creëren. Hun muziek wordt gekenmerkt door dromerige, etherische soundscapes, vaak gecombineerd met donkere en melancholische thema’s.

Debuut “When dreams become nightmares” (2014) ontving positieve recensies voor diens innovatieve geluid en atmosferische complexiteit. Opvolger “The first corpse on the moon” (2017) was een plaat vol emotionele diepgang en muzikale diversiteit en zag de band verder experimenteren en evolueren met hun geluid. “Alienation” Zwengelt de experimenteerdrift nog verder aan, maar ook al hebben ze schijt aan muzikale regeltjes, toch is Lethe niet vies van melodie en catchiness zoals te horen is in ondermeer de spookachtige melodielijn van het wat zwaardere en erg intrigerende “Éternel“. Het is even wennen aan de Franstalige rap-achtige vocalen die in de slotfase opduiken, maar na meerdere luisterbeurten kunnen we ze wel plaatsen. In het navolgende “Crossroads” zijn we dan weer minder fan van de Franstalige rappassage, maar muzikaal is dit nummer wederom betoverend goed, net als Anna’s fenomenale stem. Ook in het industrieel getinte, hoekige en machinaal klinkende “Sedator” en de uit tonnen synths en electronica opgetrokken afsluiter “Worms” horen we een wisselwerking tussen Franstalige rap en meeslepende vrouwelijke vocalen.

Het melancholische en wegens het gebruik van koperblazers ook jazzy “Anhedonia” opent de plaat op een sfeervolle manier en zou fans van ondermeer Massive Attack moeten kunnen charmeren. Het openingsnummer laat ook horen dat Anna Murphy over een stel stembanden beschikt dat zich bijzonder goed leent tot dit type etherische muziek, ook al wordt er soms een hele bak effect over haar stem uitgegoten. “When it’s over” maakt nog maar eens duidelijk dat Lethe’s muziek ook wel de nodige hitgevoeligheid kent want dit nummer zou zo maar bij een groter publiek kunnen doorbreken moest het in een of andere serie als soundtrack kunnen dienen. Gek genoek is dit geen single geworden want die eer viel te beurt aan het dromerige en hieronder te beluisteren “Erosion” en het reeds genoemde “Éternel“.

Lethe is best een veelzijdige band die met zijn mix aan donkere rock, pop, electronica, jazz, experimentele muziek en metal een uniek eindresultaat rijk aan emotie aflevert. Er passeren heel wat wondermooie zang- en melodielijnen hoewel de rappende vocalen niet 100% onze dada zijn. De koude en donkere atmosfeer en textuur in combinatie met beklijvende melodieën en fascinerende grooves maakt van “Alienation” een plaat die fans van o.a. Manes, Ulver, Massive Attack of Katatonia toch eens moeten uitchecken. No rules, great Lethe!

JOKKE: 83/100

Lethe – Alienation (Dark Essence Records 2024)
1. Anhedonia
2. Brighter
3. When it’s over
4. Éternel
5. Crossroads
6. Sedator
7. Erosion
8. Worm