Het feit dat het Portugese Onirik al een paar platen lang onderdak vond bij I, Voidhanger Records is een teken aan de want dat deze one-manblackmetalband niet voor een rechtlijnige, gemakkelijk verteerbare aanpak gaat. Dat was reeds duidelijk te horen op “The fire cult beyond eternity” (2020) en diens voorganger “Casket dream veneration” (2015), die nog via Iron Bonehead Productions het levenslicht zag. Na wederom een vijfjarige radiostilte keert bezieler Gonius Rex terug met “Curling serpents under stone“, het derde en laatste deel van een trilogie die begon met “Casket dream veneration” Op de voorganger werd de apocalyps beschreven met chaos en wilde lavauitbarstingen als catalysatoren. Op dit slotstuk buigt Gonius Rex over de nasleep waarbij onze aardbol in de hel is afgedaald.

Verwacht op de begeleidende soundtrack voor dit naderend einde echter geen voortzetting van de dissonante elementen en experimenteerdrift van de vorige albums, want de Portugese allesdoener wou deze plaat opdragen aan de Noorse blackmetalscene van de jaren ’90 toen bands als Satyricon, Ved Buens Ende, Isengard, Darkthrone en Emperor baanbrekende klassiekers uitbrachten. Gonius Rex licht dit graag nog even in eigen woorden toe: “Het is mijn manier om respect te tonen aan degenen die mij het meest hebben beïnvloed en de weg hebben vrijgemaakt voor deze artistieke vorm en levenswijze. Aan hen heb ik de eer te danken om in de hogere rangen van het helse amphitheater te staan, zij aan zij met bards en voorspellers van de ondergang van de mensheid.” Het eindresultaat is dus minder experimenteel en meer traditioneel dan voorheen, hoewel songs als “All is hell, hell is all” en “Night of nights” zeker nog Emperoriaans/Abigoriaans gesofisticeerd progressief gitaarspel laten horen; ’t bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan.

De toevoeging van keyboards dompelt tracks als “Undertaker of men” en “Night of nights” in een middeleeuws aandoende atmosfeer, maar verwacht zeker geen teletijdsmachine naar romantische fantasiewerelden, met uitzondering van de bombastische introducties van het titelnummer en het onheilspellende, in het Portugees vertolkte slotakkoord “Depois da Batalha“, waarin fluitspel het laatste woord krijgt. Daar waar op de vorige plaat de Noorse drummer Dirge Rep (Gehenna, ex-Enslaved) ingehuurd werd, neemt Gonius Rex de drumstokken op “Curling serpents under stone” terug zelf ter hand en hij doet dat met verve. Hypnotiserende baslijnen en melancholische gitaarsolo’s wringen (waar kennen we die melodie aan het einde van “To my last day on earth” toch van?) zich als een serpent in allerlei bochten doorheen de gulzig opgebouwde composities. Gonius Rex’ screamtimbre doet aan Satyr in betere dagen denken; de typerende Ved Buens Ende-achtige heldere vocalen van voorgaand werk blijven deze keer jammer genoeg achterwege. Wel aanwezig is van melancholie en Portugese invloeden doordrongen akoestisch gitaarspel in het korte intermezzo “Argument with the stars“.

Wat ons betreft is “Curling serpents under stone” dé Onirik-plaat die tot dusver het meest resoneert en het dichtst bij onze persoonlijke smaak aanleunt. Daar zit een gedeeltelijke terugkeer naar meer traditionele oorden hoogstwaarschijnlijk voor iets tussen, maar zoals gezegd is de experimenteerdrift nu ook niet volledig verdwenen. Gonius Rex heeft nu eenmaal een kenmerkende gitaarstijl die altijd wel op de een of andere manier zal blijven doorzinderen in het eindresultaat.

JOKKE: 82/100

Onirik – Curling serpents under stone (I, Voidhanger Records 2025)
1. Funeral march
2. All is hell, hell is all
3. Night of nights
4. Undertaker of men
5. Argument with the stars
6. Curling serpents under stone
7. To my last day on earth
9. Depois da Batalha