Onder leiding van enfant terrible Belfagor alias Mika Hakola heeft het Zweedse Ofermod evenveel invloed als beruchtheid verworven. Met debuutrelease “Mystérion tés anomias” stond de band in 1998 quasi aan de wieg van wat zou uitgroeien tot orthodoxe black metal, een subgenre waartoe ook bands als Watain, Funeral Mist, Ondskapt en Malign behoren. “Orthodox” verwijst in dit geval niet naar de orthodoxe kerk, maar naar een “strikte”, “serieuze” benadering van black metal als spirituele of religieuze expressie, en dat in tegenstelling tot bands die het genre puur als muziekstijl benaderen. Vaak draait het om satanisme, luciferianisme, qliphothische kabbala en een sfeer van devotie en rituelen.

Met de vijfde full-length “Drakosophia” onder de arm brengt Ofermod een opvolger voor “Mysterium iniquitatis” uit 2021, hoewel in tussentijd ook nog wel de “Ofermodian litanies” EP en “Draknonian elitism” split met Αχέροντας en Black Altar verschenen. “Drakosophia” is het eerste album waarop de Noord-Amerikaanse zanger Adeptus te horen is. De line-up werd voor de gelegenheid aangevuld met de Oostenrijkse sessiedrummer Florian Musil (o.a. Theotoxin en Agrypnie) en de ex-Marduk bassist Devo Andersson die al meermaals op een Ofermod-plaat te horen was en sinds “Tiamtü” ook quasi elk album van de band opnam.

“Drakosophia” klinkt vanaf de allereerste seconde als authentieke orthodoxe black metal: dynamisch, sinister, heftig, intimiderend, krachtig, dreigend en met een karrevracht aan melodieus trance-achtig tremologitaarwerk. Nu laat orthodoxe black metal zich doorgaans ook kenmerken door bezwerende, prekerige, soms ritueel fluisterende vocalen die naast de standaard blackmetalscreams opduiken en dat is op “Drakosophia” niet anders. Vanaf het hieronder te beluisteren “Vineyards of Gomorrah” – dat trouwens net als opener “Aicha Kandisha” en het titelnummer uitstekend gitaarwerk bevat – duiken regelmatig koorgezangen op die een duivels cachet aan de songs toevoegen. Year Of The Goat zanger/gitarist Thomas Eriksson en ex-Marduk en Funeral Mist drummer Lars Brodesson geven deze koorgezangen net als in het verleden vorm. Ze zorgen voor een verheven element in “Malat Atat” en in het navolgende “Zazas Zazas Nasatanada Zazas” lijkt het regelmatig terugkerende theatrale refrein zelfs wat op een bloeddorstige en heldhaftige strijdkreet. Dit moet dan ook zo wat het beste Ofermod nummer sinds de debuut-EP zijn.

Het mid-tempo startende “Belialistic Gra’al codex” barst dan weer van de epiek door de ingenieus uitgewerkte zangkoren en spokenwordsamples – de term “episch” lijkt hier haast opnieuw gedefinieerd te worden. Een nummer als “Nox draconis” grijpt meer terug naar de begindagen van Ofermod. Adeptus laat de ganse rit lang horen een begenadigd screamer te zijn – straf dat dit zijn allereerste verschijning ooit op een blackmetalplaat is. Samen met het venijnige riffwerk van Belfagor’s hand, de retestrakke ritmische ruggengraat en de vele sublieme zangkoren verheft het deze plaat tot een regelrechte duistere parel. Zelden klonk orthodoxe black metal dankzij de weelderige aanpak, de vele variaties in tempo en verschuivingen in energie zo episch als op “Drakosophia“.

Al het puberdrama dat de afgelopen jaren rond de band hing zorgde steevast voor heerlijk vertier. Toch is Belfagor erin geslaagd zijn beste output sinds “Pentagrammaton“, een plaat die in 2005 als debuutlangspeler werd opgenomen maar pas vijftien jaar later het levenslicht zag, bijeen te pennen en dat is al bij al een erg straffe prestatie!

JOKKE: 90/100

Ofermod – Drakosophia (Shadow Records 2025)
1. Aicha Kandisha
2. Vineyards of Gomorrah
3. Drakosophia
4. Malat Atat
5. Zazas Zazas Nasatanada Zazas
6. Belialistic Gra’al codex
7. Nox draconis
8. Sinister acolyte
9. The painful movers