Wie op zoek is naar een snelle hap is bij het Griekse Awe aan het verkeerde adres. Hun eerste langspeler “Providentia” is immers een heus driegangenmenu dat voor sommigen waarschijnlijk zwaar op de maag zal liggen. De drie mastodonten van nummers klokken tezamen boven de vijftig minuten af en behandelen een conceptuele ideologie van een niet aflatende gewelddadige revolutie van de mens in het zicht van een absurd en zinloos bestaan in het universum. Dit alles wordt prachtig vormgegeven door de Griekse illustrator Konstantinos Psichas (Viral Graphics). “Actus primus” kan als voorgerecht al meteen tellen. Tergend traag en hypnotiserend bouwt deze kolos van twintig minuten langzaam op waarbij men vanuit ondergrondse doomregionen naarboven kruipt om na een zestal minuten met een orthodoxe black metal eruptie uit te pakken. Deathspell Omega duikt meteen als referentiekader op, zowel qua muzikale benadering (hoewel iets minder chaotisch) als qua vocale aanpak. Als opwarmer (die wel een tikkeltje te langdradig is) weet deze track je maag uit te rekken om het daaropvolgende machtige “Actus secundus”, waarop het tempo een pak hoger ligt, te kunnen verteren. Dissonante gitaarriedels, geselende drums, eigenzinnige bastonen en talloze tempowissels (die wel wat weg hebben van een Satyricon ten tijde van “Rebel extravaganza”) worden in je maag gesplitst en zullen bij heel wat luisteraars een misselijk gevoel opwekken. “Actus purus” is een behoorlijk toetje om duimen en vingers bij af te likken. Heerlijk opzwepende tempo’s, af en toe naar black ’n roll neigend, maar voor de rest full spead ahead  met vette knipoog naar Watain. Ik kan me inbeelden dat sommigen onder u een gaviscon of twee zullen nodig hebben om hun brandend maagzuur te verhelpen, maar ondergetekende heeft hier enorm van gesmuld. Om te weten wie er achter de maskers van dit Awe schuilgaat zullen we een telefoontje naar Anonymous moeten plegen, hoewel ik een sterk vermoeden heb dat er een uitwisselingsprogramma is met leden van Vacantfield en End waar eerder dit jaar een split met werd uitgebracht. Feit is dat de band niet het stereotiepe Griekse black metal geluid weet te herkauwen, maar best een eigen draai geeft aan hun enigmatische mix van black, doom en death metal. Af en toe weet het Indonesische Pulverised Records nog eens een kanjer te strikken. Vorig jaar deden ze dat met het Zweedse Nidsang en dit jaar met Awe.

JOKKE: 88/100

Awe – Providentia (Pulverised Records 2015)
1. Actus primus
2. Actus secundus
3. Actus purus