Gnipahålan en Evilfeast die een split uitbrengen? Daar zeggen we geheid volmondig ja tegen! Toch? Gnipahålan is het geesteskind van blackmetalgod Swartadauþuz, je kent hem ondertussen wel. Op tijd en stond komt hij uit zijn mystieke Gnipagrot gekropen om het daglicht te trotseren en op staande voet een zonsverduistering in te luiden met zijn duister zwartmetaal. De laatste keer was middels een split met Demstervold. Voor deze split leverde de Zweed het op een kwartier afkloppende “Storm av rå nordisk dödskonst del. II” aan. Meteen naar het eerste deel op zoek gegaan, maar het doorsnuisteren van s’mans ingewikkelde discografie aan demo’s en compilaties leverde niets op.

De eerste ijskoude noot die we na het inluidende onweder, diepe growl, ijl gefluister en drumroffel te verwerken krijgen, klinkt meteen als signature Swartadauþuz-spul. Of de drums door Odal’s Taaken ingespeeld zijn, kan ik niet zeggen, het tomwerk klinken soms zelfs wat steriel. Maar dat doet geen afbreuk aan het ijzige gitaarspel, de snerpende leads en de kraaierige screams. Heldere verhalende vocalen en bulderende growls zorgen voor een extra mysterieuze toets in het ongetwijfeld ongure verhaal dat Swartadauþuz vertelt. Er passeren heel wat spekgladde breaks die de verschillende bouwstenen van deze noordelijke iglo bijeen houden en de basgitaar creëert de nodige diepte in het niet aflatende spervuur aan stalagtietenriffs. Iets na twaalf minuten lijkt de storm boven de noordelijke Scandinavische regio uitgeraasd te zijn en krijgen we nog een paar minuten de kans om dit ongure onweer te verwerken en dweilen en zandzakjes te leggen daar waar er wateroverlast gecreëerd werd. Gnipahålan en Swartadauþuz op hun best.

Daarna neemt Evilfeast het over. GrimSpirit’s zwartmetaal past uitstekend bij dat van Gnipahålan want de Pool weet op “Black witchcraft over Carpathia” een grote Scandinavische feel op te wekken. Evilfeast staat al dik twee decennia garant voor mystieke traditionele black metal met symfonische toetsen en levert met dit achttien minuten durende epos één van zijn beste composities af. Regelmatig spoken toetsenschimmen van een oude Gehenna en de vergane glorie van een Dimmu Borgir op, terwijl het riffwerk wel eens tegen oude-Satyricon en Dødheimsgard durft aan te schuren. Je hoort het al, van het integreren van moderne en progressieve elementen binnen black metal vormt deze Pool de tegenpool. Glimmend en glanzend toetsenspel en rustgevende keyboardgolven breken het pikzwarte wolkendek halfweg open en doen je met een mond vol verbazing naar de majestueuze nachtelijke hemel staren. Het geeft ruimte en tijd voor een moment van bezinning en contemplatie alvorens een omineus wolkendek zich terug samenpakt en een vernietigende duisternis zich over het landschap uitstrekt. Met gesloten ogen aanschouwen we het nocturne schouwspel en stappen onverschrikt de duisternis in. Magnifieke release die de split van Evilfeast en Uuntar doet verbleken.

JOKKE: 85/100 (Gnipahålan: 83/100; Evilfeast: 87/100)

Gnipahålan/Evilfeast – Storm av rå nordisk dödskonst del. II/Black witchcraft over Carpathia (Amor Fati Productions 2021)
1. Gnipahålan – Storm av rå nordisk dödskonst del. II
2. Evilfeast – Black witchcraft over Carpathia