Seksuele devianten, madenkluivers en zeloten van de meest weerzinwekkende geluidsgolven die ons onderpresterende gehoor kan registreren, het is zover: er ligt een nieuwe krijgsheer naast de troon te ontbinden, in een edele en verre van halfslachtige poging om zichzelf koning van de onderwereld te kronen en diens vorte lichaam traag maar bestendig op het laatstgenoemde ivoren meubelstuk te hijsen, lichaamssappen en bedorven organen incluis.

Maar goed, laten we eerst de feitelijke zaken even afhandelen: Antediluvian gaat al sinds 2006 mee, wat het Canadese trio na vijftien jaar zonet een derde langspeler heeft opgeleverd. Split EP’s met Witchrist (rip), Adversarial, Nuclearhammer, Temple Nightside, Heresiarch en vele anderen bewijzen dan weer dat de heren tussen deze langspelers niet stilzitten. “λόγος”, de vorige LP, wist velen met walging te vervullen, en ook deze “The divine punishment” heeft allerminst de intentie om op kerstavond bij je schoonouders in de Spotify-playlist te belanden. Wat wel de bedoeling lijkt, is het onderste uit de van alle liefde onttrokken kan van sonisch en seksueel verderf te halen. Songtitels als “Tamasic masturbation ritual” en “Winged ascent unto the twelve runed solar anus” laten daarbij weinig aan de verbeelding over – en waarom zouden ze ook? Technisch gezien wordt op deze plaat zeer indrukwekkend werk geleverd, ook al moet je soms wroeten tussen zandbakken vol afstotelijke klootzakkerij (“ha… alsof ik daar een probleem mee heb’’, horen we je meteen mompelen).

De productie op “The divine punishment” is overigens verbazingwekkend goed. De instrumenten en purulente vocalen komen uiterst goed tot hun recht, wat de band de optie geeft om te kiezen welke stukken haarfijn uit de mix komen, en welke begraven liggen onder een onstopbare ontbindingsdrang.

“Guardians of the limitan” is bijwijlen het perfecte voorbeeld van waarom deze LPopgezet lijkt te zijn om je uithoudingsvermogen te testen. De door hun quasi accidentele schoonheid ietwat bevreemdende vioollijnen striemen boven een ritmisch allegaartje uit, enkel maar om een halve minuut later in een asgrauwe en verdorven noisebrij te muteren op een manier waar Carpenter (of Cronenberg, voor de bemoeizuchtigen onder ons) trots op zou zijn.
Laat jezelf verdrinken in de maniakale genius van “How the watchers granted the humans sex magick in the primordial aeon”, een nummer dat halverwege een opening in zijn zwerende lichaam maakt om plotselings uiteen te barsten in één van de meest memorabele, atonale, dissonante muziekstukken die onderstaande ooit heeft mogen genieten. Woeste drums lijken geenszins geïnteresseerd in het volgen van hypnotiserende gitaar- en noiselijnen, wat het geheel alleen maar ten goede komt – je moet het horen om het te geloven. Zonder meer ambitieus en indrukwekkend spul.

Dit is vaneigens geen plaat voor zomaar eender welk type luisteraar. Als je structuur, logica, harmonieuze songwriting en een gezonde portie melodie belangrijk vindt, is de kans groot dat je elders maar je gading moet gaan vinden. Mag het af en toe alsnog echt helemaal naar de doorgerotte grafkanker meuren, dan kan ik deze “The divine punishment” alleen maar opdringerig aanraden. Beter wordt het in z’n genre niet snel.

Jules: 90/100

Antediluvian – The divine punishment (Nuclear War Now! Productions – 2021)
1. Obscene pornography manifests in the divine universal consciousness
2. All along the sigils deep
3. How the watchers granted the humans sex magick in the primordial aeon
4. Guardians of the liminal
5. Tamasic masturbation ritual
6. Sadomaniacal katabasis (Last fuck of the dying)
7. Temple prostitute
8. Circumcision covenant
9. White throne
10. The liar’s path
11. Winged ascent unto the twelve runed solar anus