In de vorm van Plaagdrager is de Nederlandse blackmetalscene weeral een speler rijker. En niet zo maar een derderangsbandje, maar één die er staat vanaf de allereerste release. Onbegrijpelijk trouwens dat de heren C.W. de Boer (zang), N. Riethorst (gitaar) en E.K. Patel (basgitaar) hun debuut “Rampspoed & verdriet” in eigen beheer uitbrengen want dit is absoluut platenlabelwaardig. Waar zitten die platenbazen hier?

De kern van Plaagdrager bestaat uit drie ziekteverspreiders, maar op plaat werden tal van andere geïnfecteerden uit de Nederlandse blackmetalscene ingeschakeld. Zo werd Joris Nijenhuis (o.a. Atrocity en Leave’s Eyes) letterlijk opgetrommeld voor het slagwerk en R. Aarts (oud medebandlid van C.W. de Boer en N. Riethorst in I Shall Move The Earth) mocht een gitaarsolo aanleveren in het opzwepende “Kluizenaar” en verzorgde tevens de opnames, mix en mastering. Op zang treffen we echter de meeste gasten aan. Zo is er R. Schmidt van ondermeer Wesenwille en Verval die op het verschroeiende “Slaaf van Gula” te horen is terwijl J. Reek van Serenade Of Darkness C.W. de Boer in het stuwende, van een old-school feel voorziene “Woestenij” bijstaat. Naast het erg goed verstaanbare krijswerk van C.W. de Boer is er ook nog wel wat cleane zang te horen van Joris van Gelre (Bezwering, :nodfyr: en tal van andere bands), maar zijn typische theatrale zang blijft achterwege in het hieronder te beluisteren “Dans met mij, miasma“, één van de snellere songs op deze plaat. In het intro en outro neemt hij de gesproken stem voor zijn rekening en ook een zekere B. van Splunter werd voor zijn heldere zangstem ingehuurd. De koorachtige vocalen in het afsluitende “Woestenij” geven dit nummer bijwijlen een ritueel randje mee.

Alle tien composities zitten muzikaal goed uitgekiend en met oor voor detail ineen. Zo is er voldoende afwisseling tussen black ’n roll-achtige mid-tempo songs (“Yersinia pestis” en “Blindeman“), melodieuze krakers (“De angst van dwazen” en “Horde van het brakke water“), een stuwend en marcherend nummer als “Kwaadspraak” en snedige up-tempo tot blastende vernielnummers (“Kluizenaar“, “Dans met mij, miasma“, “Slaaf van Gula“). De melodieën, refreinen en dynamiek zijn goed uitgewerkt en productioneel gezien werd “Rampspoed & verdriet” in een krachtig klinkend en modern, maar niet al te afgelikt jasje gestoken. De hele plaat wordt in het Nederlands vertolkt en daar de lange lappen tekst van een uitstekend niveau zijn, juichen we dit alleen maar toe! Waar de tekstuele mosterd gehaald werd moet ik geen tekeningetje bij maken. Bands als Bezwering en Grafjammer krijgen er een aanstekelijke collega bij. Wie internationale referenties wil, kan ik een moderne Immortal, 1349 en Satyricon meegeven.

Hulde dat het trio niet via een EP’tje de markt ingaat, maar meteen een full-length van een dikke vijftig minuten bijeen pende. En nu hopelijk snel een fysieke uitgave die de plaag verder kan verspreiden! “Want hij wist wat die blije menigte niet wist en wat in de boeken te lezen staat: de pestbacil sterft nooit uit en verdwijnt nooit definitief; hij kan tientallen jaren achtereen blijven sluimeren in de meubels en het linnengoed, hij wacht geduldig, in kamers, kelders, koffers, zakdoeken en paperassen, en misschien komt er een dag waarop, tot schade en lering van de mensheid, de pest zijn ratten wekt om ze te laten sterven in een gelukkige stad.” Albert Camus, De pest, 1947.

JOKKE: 87/100

Plaagdrager – Rampspoed & verdriet (Eigen beheer 2021)
1. Opening
2. Yersinia pestis
3. Dans met mij, miasma
4. Blindeman
5. Kluizenaar
6. De angst van dwazen
7. Slaaf van Gula
8. Horde van het brakke water
9. Paradigma
10. Kwaadspraak
11. Woestenij
12. Slot (De pest)