2021 was een vruchtbaar jaar voor ‘native’, ‘first nations’ of ‘indigenous’ metal. Denk maar aan de goed in de smaak vallende releases van ondermeer Maquahuitl en Pan-Amerikan Native Front of Ixtlahuac, dat ons persoonlijk wat minder wist te overtuigen. Ook Ifernach kwam vlak voor de jaarwissel nog met een nieuwe langspeler “Capitulation of all life” op de proppen, waarover later meer. Nu buigen we ons over Ŭkcheănsălâwit – wees blij dat u deze bandnaam waarschijnlijk niet in de platenzaak om de hoek moet uitspreken om diens nieuwe EP te laten bestellen. Als we de twee digitale singles “Native temple of darkness” en “A river of tears…” niet meetellen, is “Alaskan escape” de tweede release die ook fysiek verschijnt (de tape via Les Productions Hérétiques en de LP recent via His Wounds), nadat deze EP reeds in het begin van het jaar digitaal het levenslicht zag.

Ŭkcheănsălâwit is het geesteskind van de Canadees Kisapniaq – native metal blijkt dus regelmatig als one-man band voor te komen blijkbaar – waarmee hij naar eigen zeggen ‘native depressive black metal’ speelt. Verwacht geen folkloristische toeters en bellen, want de vier nummers op “Alaskan escape” zijn eerder minimalistisch van opzet, maar in die eenvoud schuilt net de grootste kracht van Ŭkcheănsălâwit. De keyboards en het trage tempo die opener “The iced heart that never melts” inluiden, creëren een dromerige Burzumeske atmosfeer waarbij we ons wel in de tag ‘depressive’ kunnen vinden, maar na een minuut ontaardt het nummer in opzwepende punky black die overduidelijk door Ildjarn geïnspireerd werd en ook sterk aan de schwung van een band als Invunche doet denken. “Uanatshu” is gestoeld op repetitiviteit maar drijft het tempo wel meer op met een heerlijke tranceopwekkende riff, bevlogen screams en die dromerige toetsen die een groots en majestueus element aan de koude sound van Ŭkcheănsălâwit toevoegen. “To an Alaskan glacier” is de overtreffende trap van het voorgaande nummer waarbij hypnotiserende blastbeats oscilleren met de meer contemplatieve stukken en de atmosfeer perfect past bij de winterthematiek van de song die een ode is aan Alaska. Afsluiter “Booktawichk kie nekatenitamun” klinkt opnieuw wat gematigder, bevat leuke gitaareffectjes en fantasy-achtige keys, maar drijft het tempo gaandeweg op naar repetitieve atmosferische black.

Vergeleken met de “Tekipuk” is de sound wat properder en wordt er veel meer gebruik gemaakt van keyboards in plaats van – soms ietwat atonale – gitaarleads, heldere koorgezangen en lokale folkloristische elementen, maar de drums lijken deze keer eerder digitaal dan organisch te zijn ingespeeld. Ik kan dit uit de wilde en ongerepte Québecse bossen afkomstige Ŭkcheănsălâwit wel smaken, zeker daar de muzikale progressie die op amper twee jaar tijd werd gemaakt, goed hoorbaar is. Native metal for the win!

JOKKE: 82/100

Ŭkcheănsălâwit – Alaskan escape (Les Productions Hérétiques/His Wounds 2021)
1. The iced heart that never melts
2. Uanatshu
3. To an Alaskan glacier
4. Booktawichk kie nekatenitamun