Het Zweedse Lifvsleda heeft het klaargespeeld om voor diens tweede langspeler “Sepulkral dedikation” een bloedpact met het machtige Norma Evangelium Diaboli aan te gaan, iets wat weinig bands gegeven is. Het feit dat Sorhin destijds ook met dit label samenwerkte, maakt natuurlijk dat deze Zweden geen onbekenden voor hen zijn. Ondertussen is het immers geen staatgeheim meer dat Sorhin’s Nattefursth één van de drie zielen achter Lifvsleda is. Sorhin is wat mij betreft altijd al wat ondergewaardeerd geweest; met Lifvsleda bewijst de veteraan nog lang niet uitverteld te zijn.

Daar waar “Det besegrade lifvet” zijn geheimen niet meteen prijs gaf, is “Sepulkral dedikation” vanaf de eerste noot een schot in de roos. Elk van de acht kortgetitelde songs heeft zo zijn eigen kracht. Een greep uit het aanbod: Opener “Sändebudet” start nog enigszins atmosferisch maar gooit niet veel later een tremoloriff in de strijd waar Marduk jaloers op zou zijn. Het als eerste single vrijgegeven “Lifvspänn” start op een pompend tempo vergezeld van een ambient hartslag en tranceopwekkende riff om nadien kortstondig voluit te gaan, maar over de gehele speelduur bekeken is dit een eerder mid-tempo nummer met beklijvende riffs en lugubere pianotoetsen. Ook “Djefvulen” is een mid-tempo kraker met begeesterende riffs en atmosfeer die uitmondt in een gave leadpartij. “Hädankallad” is dan weer een up-tempo compositie met grimmig gitaarwerk maar met een gitaarmelodie die anderzijds heel emotioneel binnenkomt en ik niet meteen van deze Zweden had verwacht. De sterkte zit ‘em hier in het feit dat die melodie niet uitgemolken wordt, maar telkens kortstondig opduikt waardoor je dit nummer telkens opnieuw wilt horen om je aan de pakkende gitaartonen over te geven. “Likbålet” is een wat moeilijker te doorgronden nummer maar eenmaal je in diens morbide flow van melancholische pianoklanken en droevige riffs zit, is er geen weg meer terug. “Dödspredikanten” bevat de nodige Mgła-schwung en biedt veel ruimte voor de basgitaar tussen al het gevarieerde riffwerk door. “Evigheten” staat voor nordic black metal pur sang: koud, grimmig, duister en beklijvend en bevat een korte rockgeïnfuseerde riff waar op een coole manier de stekker uitgetrokken wordt. De dynamische afsluiter “Kallet” schippert tussen up-tempo razernij, slepende dodelijke krachten en heerlijke pakkende riffs met enkele sterke opbouwen en een geweldige finale met flitsende solo’s. Eigenlijk valt over elk nummer op “Sepulkral dedikation” dus wel iets positiefs te melden.

Op de B-zijde van de “Lifvspänn” 7 inch single die de full-length voorafging, treffen we een Darkthrone cover aan. Nu zou je je de bedenking kunnen maken of de wereld al niet voldoende Darkthrone-covers bezit, maar Lifvsleda heeft aan de lyrics van “Transilvanian hunger” een Zweedse draai gegeven met “Transilvansk hunger” als resultaat. Blijft een beest van een song en ook deze versie die, op de akoestische intro na, muzikaal erg dicht tegen het origineel aanleunt, mag er wezen!

“Sepulkral dedikation” baadt in een adembenemende, sombere en melancholische atmosfeer die teruggrijpt naar het beste van het genre uit de gerespecteerde jaren negentig. Elk nummer heeft zijn eigen troeven, er passeren heel wat gedenkwaardige riffs en hooks, de duistere ambientoetsen zijn een absolute meerwaarde en de vocale vertolking grenst aan het fanatieke en onmenselijke. De uitstekende mix is doordrenkt met extra pit, diepte en sinistere substantie door middel van een analoge mastering in de legendarische Kerwax-studio waar ook Deathspell Omega reeds mee samenwerkte. In mijn boek mag “Sepulkral dedikation” gerust als een modern blackmetalmonument beschouwd worden. Deze veteranen zijn hopelijk nog lang niet uitgemusiceerd!

JOKKE: 91/100

Lifvsleda – Sepulkral dedikation (Norma Evangelium Diaboli 2022)
1. Sändebudet
2. Lifvspänn
3. Djefvulen
4. Hädankallad
5. Likbålet
6. Dödspredikanten
7. Evigheten
8. Kallet