Top of mind geraak ik op gebied van Hongaarse black metal niet echt verder dan het legendarische Tormentor en Sear Bliss. Aan het van een retecool logo voorziene Mistcavern de eer om de blinde vlek op dat gebied in te vullen. We hebben hier met een kwartet van doen waarvan de leden bijklussen/-klusten in acts als Niedergang, Witchcraft en Purulent Rites, namen die dus niet meteen een belletje doen rinkelen. Niet lang na de oprichting in 2019 verscheen de demo “Winds of misery” die aanvankelijk als strict gelimiteerde uitgave in eigen beheer uitkwam maar nadien in 2020 middels Iron Bonehead Productions een tweede leven kreeg. Nu is het tijd voor de “Into twilight” EP.

Het bijgeleverde promopraatje strooit kwistig in het rond met namen van klassiekers als “Dark medieval times“, “At the dawn of a dying sun” en songs als “Ærie descent” en “The loss and curse of reverence“, maar eigenlijk vind ik enkel het Satyricon-debuut min of meer van toepassing op de vier songs die op “Into twilight” prijken. En dan zelfs nog iets minder dan de (ge-wel-di-ge) demo die wel héél veel parallellen vertoonde met het meesterwerk van Satyr en Frost, op de folkelementen na dan die enkel kortstondig in “Crystalline gate of destruction” opdoken. De werkelijk gitzwarte atmosfeer, huiveringwekkende vocalen, het grotendeels slepende tempo (hoewel de eerste helft van “Starless domain” en de start van opener “Towards the eclipse” meer uptempo zijn), de donderende echo op de floor toms en de angstaanjagende orgelklanken en buitenaardse toetsen zijn opnieuw aanwezig, maar op deze tweede release ontwaar ik ook een dichte ritualistische (ambient)atmosfeer die niet echt te vinden was op de demo en de gereferentieerde Noorse klassiekers, maar eerder naar de moderne IJslandse scene verwijst. De sound is wat voller vergeleken met de demo en zet atmosfeer centraal zonder lofi te klinken en is modern zonder clean, levenloos en vlak te zijn.

Wanneer je deze EP afspeelt, ontvouwt er zich 26 minuten lang een totale duisternis waarin het heerlijk is jezelf te verliezen. Een eigen bekladderd smoelwerk ontbreekt dan misschien wel, maar de desolate atmosfeer, verstikkende en morbide uitwasemingen, duivelse emotie en kwaadaardige bezetenheid druipen van “Into twilight” af. Verplichte aanschaf (net zoals de demo) voor liefhebbers van oude Satyricon en bij uitbreiding oude Burzum en de eerste Emperor EP. Benieuwd of er nog zulke duistere parels in de ondergrond van de Hongaarse scene verscholen zitten. Tips zijn bij deze welgekomen!

JOKKE: 90/100

Mistcavern – Into twilight (Iron Bonehead Productions 2022)
1. Towards the eclipse
2. The shielding twilight
3. To the starless domain
4. Dissolving in infinite despair