De wortels van het Griekse Wampyrinacht gaan heel ver terug de tijd in, naar 1995 meer specifiek. Na de “The darkest sunset” demo uit 1996 verscheen twee jaar later nog een EP getiteld “The cloven hoof“, maar daarna keerde Wampyrinacht min of meer terug naar diens tombe en ging bandleider Necrolord aan de slag bij tal van andere bands waarvan Naer Mataron en Acherontas (tegenwoordig Αχέροντας) de meest bekende namen zijn. In 2017 was daar dan plots de eerste langspeler “We will be watching: Les cultes de Satan et les mystères de la mort” en na nog eens vijf jaar wachten is er dan in de vorm van “Night of the desecration” een opvolger waarop Acherontas-frontman V.P.Adept: als lead vocalist te horen is. Ook Dothur aka Tom Vallely, de Engelse drummer van Acherontas, werd als sessiemuzikant opgetrommeld om “Night of the desecration” in te spelen.

Op de tracklist treffen we negen composities aan waarvan er vier pure instrumentaaltjes zijn soms al eens akoestisch vertolkt zoals “My angel“. Resteren er nog zeven ‘volwaardige’ nummers die al eens richting de negen en zelfs elf minuten durven te gaan. Daar waar een band als Acherontas meer naar het Zweedse meloblack geluid genre Dissection neigt, eert Wampyrinacht veel meer de tradities van de Helleense black metal, wat wilt zeggen dat er ook veel ruimte is voor heavymetalinvloeden die mee aan de basis liggen van de Griekse sound. De nodige melodieuze leadsolo’s en twin gitaren laten zich optekenen, één van de vele gitaarsolo’s in “Thorns for my damnation” lijkt wel een verdwaald Metallica-exemplaar uit begin jaren ’90 te zijn.

Naast elementen uit heavy metal vinden we ook heel wat op klassieke muziek gestoelde passages. Zo bevat “Thorns for my damnation” een stukje van de instant herkenbare “Marche funèbre” van Chopin, waar we echter niet meer van onder de indruk zijn daar dat al tientallen keren door metalbands gedaan is. Voorts ook violen, vrouwelijke gesproken stukjes tekst en sopraanzang wat de nodige – soms haast gotische – bombast aan het Wampyrinacht-geluid toevoegt. Aan de basis blijft die sound echter zo zwartgeblakers als de nacht, maar dan een hele zwoele met temperaturen van 30°C. Check het verschroeiende “The church of thorns” maar eens. Het tempo ligt doorgaans vrij hoog maar in het korte instrumentale “A wanderer’s journey…” en het als outro dienstdoende “Of statues wrecked and ruined” bewandelende gitaren eerder een doommetalpad. Dat de Acherontas-frontman over een gevarieerde strot beschikt laat hij ook op deze plaat nog eens horen. Zo brengt hij “…Towards the glimmering star” haast volledig met zijn heldere zangstem. De sopraanzang die het laatste woord krijgt op deze langspeler vormt perfect aansluiting bij intro “The fountain of all sorrows and wrath” waardoor de cirkel rond is.

Het lange, dynamische en erg gevarieerde titelnummer vat “Night of the desecration” mooi samen als een geslaagde ode aan de traditionele Helleense blackmetalsound doorspekt met de vele warmbloedige heavymetalmelodieën die Necrolord uit zijn gitaar tovert en de nodig neo-klassieke elementen die extra drama toevoegen. Te verkrijgen via Iron Bonehead Productions.

JOKKE: 79/100

Wampyrinacht – Night of the desecration (Iron Bonehead productions 2022)
1. The fountain of all sorrows and wrath
2. Thorns for my damnation
3. Night of the desecration
4. My angel
5. The church of thorns
6. A wanderer’s journey…
7. Hammer of the angels
8. …Towards the glimmering star
9. Of statues wrecked and ruined