Aan alle mooie liedjes komt vroeg of laat een eind, ook aan de delirische geïntoxiceerde deuntjes die het Nederlandse Urfaust sinds 2003 brouwde. Door de ene gehaat en door de andere gelauwerd, zo gaat dat bij bands met een uitgesproken sound. Feit is dat zanger/gitarist IX en drummer VRDRBR na 20 jaar activiteit een goed gevulde discografie van zeven full-lengths en verscheidene kleinere releases voor het nageslacht nalaten en dat met “Untergang” als sluitstuk.

“Drank is den duvel” wordt in de volksmond gezegd en dat zien we mooi geïllustreerd worden op de albumcover van “Untergang“, die wel wat gelijkenissen vertoont met die van Spectral Wound’s “A diabolical thirst“. De tekening is van de hand van de Italiaanse kunstenares Izabela Carlucci die eerder al artwork verzorgde voor bands als Beyond Man, One Tail One Head en Saligia, allen bands die gelinkt zijn aan de Noorse stad Trondheim, een scene waar Urfaust al snel mee in contact kwam getuige bijvoorbeeld de split met Celestial Bloodshed en enkele optredens op de Nidrosian Black Mass concerten. Het gezegde aan het begin van deze paragraaf was trouwens ook van toepssing op de live concerten van Urfaust, die al eens de mist ingingen door excessief drankgebruik. Maar bij momenten stond de hallucinogene performance van de heren er ook wel echt.

Het titelnummer trapt deze zwanenzang in typische Urfaust-stijl af: hallucinerende black metal met psychedelische stonermotieven worden door basic drumspel voortgestuwd waarover de manische en uit de duizenden herkenbare vocalen van IX schallen. De sound die vastgelegd werd in Deportator’s bunker (o.a. D.R.E.P. en Duivel, waarin we VRDRBR ook aantreffen) klinkt bovendien erg zwaar met heel veel nadruk op de bastonen. Het loodzware, doomy en dreunende “Höllenkosmos“, dat ook heel wat noise en elektronica bevat, heeft het dan ook in zich om seismische schokgolven te veroorzaken. Wanneer Urfaust in een track als deze of het ietwat overbodige intrumentale “Reliquienstaub” de psychedeliche stoner/doom/sludge-kaart trekt, hoor ik af en toe wat echo’s schallen van het geniale Yob, inclusief de vocale parallellen met diens zanger Mike Scheidt die ik elders hoor.

“Leere” trok al vanaf de eerste luisterbeurt mijn aandacht daar ik op een of andere manier steeds weer een Emperor-melodie uit het “Wrath of the tyrant” of “In the nightside eclipse” tijdperk terughoor, maar ik heb er tot nu toe nog niet exact de vinger op kunnen leggen. Zot word ik er van! Het is een beetje een atypisch nummer voor Urfaust met meer standaard screams in plaats van de typerende heldere zang.

“Vernichtung” dreunt wederom lekker door, maar heeft wat te weinig om het lijf om te blijven boeien en de fans van IX’s heldere zang blijven wederom op hun honger zitten. Het wordt niet veel beter in het korte “Atomtod” dat qusi onopgemerkt voorbij sluipt. Gelukkig laat Urfaust in de acht minuten durende afsluiter “Abgrund” opnieuw een glimp van haar genialiteit zien wanneer we hun repetitieve lucide black metal doorspekt met IX’s lallende dronkemansvocalen te verteren krijgen.

Afwisseling troef op “Untergang” en toch klinkt alles quasi onlosmakelijk als Urfaust. De plaat begint sterk, maar halfweg verslapt ze een beetje om gelukkig terug op een positieve noot te eindigen. Het is daardoor zeker niet de beste Urfaust-plaat, dat blijft voor mij persoonlijk “Empty space meditation“, en een stevige kater ga ik er evenmin aan overhouden. Naar de reden waarom het doek over Urfaust valt, is het gissen. Misschien is het verminderd alcoholverbruik van de heren dan toch niet zo bevorderend voor de inspiratie? Benieuwd of het Urfaust-hoofdstuk definitief afgesloten wordt of we de heren binnen een aantal jaar toch nog terugzien. Maar voor nu: het unieke Urfaust is dood! Lang leve Urfaust!

JOKKE: 79/100

Urfaust – Untergang (Ván Records)
1. Untergang
2. Höllenkosmos
3. Leere
4. Reliquienstaub
5. Vernichtung
6. Atomtod
7. Abgrund