Het Nederlandse Urfaust bengelde in het verleden bij ondergetekende steeds op de slappe koord tussen genialiteit en (b)analiteit, want niet elke output van de heren wist me te bekoren. Urfaust is tevens de kameleon van de black metal scene en overlaadt de luisteraar de ene keer met lo-fi black metal, de andere keer met onheilspellende ambient of middeleeuws aandoende doomy dronkemansgebral. Wat het duo echter op langspeler nummer vier uit haar black magick hoed tovert, overtreft mijn stoutste verwachtingen. “Meditatum I” vervult de rol van onheilspellende intro met meditatief mantragezang. Eens de toon gezet is, knalt “Meditatum II” uit de boxen, een negen minuten durende song waarop Urfaust zelden zo black metal geklonken heeft. Dit is vintage Burzum waarbij de ijle screams en transcenderende riffs van IX bovenop een repetitieve blastbeat van VRDRBR en in een spacy keyboardwaas – die wel wat van Lunar Aurora weg heeft – de kosmos ingeknald worden. Eens IX zijn kenmerkende cleane zang bovenhaalt, is het nog ruim zeven minuten verder genieten geblazen van een in topvorm verkerend Urfaust, waarbij nog even terug naar black metal overgeschakeld wordt alvorens een lange ambient/drone uitloper aanbreekt. Dit nummer staat voortaan als beste Urfaust track ooit genoteerd. Hoewel de metal op de rest van de plaat quasi nergens nog zó zwart wordt, blijven de nummers natuurlijk wel steeds gedrenkt in dat zwartgallig sfeertje dat Urfaust steeds weer weet op te roepen, zij het dan bijvoorbeeld onder de vorm van traag pulserende psychedelische doom (“Meditatum III”). “Meditatum IV” staat dan weer garant voor macabere en rituele ambient die langzaamaan transformeert tot begeesterende doom met een zwart randje (net zoals het Duitse (dolch) dat kan). Ook occulte rock is beide mannen niet vreemd, want in de vorm van “Meditatum V” krijgen we een vrij rock georiënteerde groove voorgeschoteld met traag proclamerende zang. Met het met Oosterse klanken en percussie opgeschmükte “Meditatum VI” komt er na vierenveertig minuten een einde aan deze gevarieerde en uitmuntende plaat die uitermate geschikt is als soundtrack voor de nachtelijke uurtjes. Ook op productioneel vlak valt er deze keer niet te mierenneuken want de sound is vrij transparant en helder maar toch monumentaal en nergens plat afgelikt. De eerder dit jaar verschenen “Voodoo dust” single die uitgebracht werd als eerbetoon aan Selim Lemouchi van The Devil’s Blood vormt samen met “Empty space meditation” twee erg sterke releases. Hulde aan Urfaust!

JOKKE: 87/100

Urfaust – Empty space meditation (Ván Records 2016)
1. Meditatum I
2. Meditatum II
3. Meditatum III
4. Meditatum IV
5. Meditatum V
6. Meditatum VI