Het Finse Ghost Brigade is in een kleine tien jaar tijd middels drie sterke albums uitgegroeid tot een gevestigde waarde in de metal scene met hun toegankelijke melodieuze metal, die (gelukkig) een gezonde dosis melancholie bevat zonder de huppeldepup tour op te gaan, een euvel waar veel andere Finse bands aan lijden. Hun sterkte is dat ze elementen uit verschillende sub-stromingen (doom, post-rock, sludge, alternatieve rock) toevoegen aan hun bandgeluid en daaruit een unieke en eigen identiteit destilleren. Hierdoor passen ze perfect op uiteenlopende affiches zoals in het verleden reeds is gebleken uit tours met o.a. Enslaved, A Storm Of Light, Intronaut en Samael. Wat valt er zoal te ontdekken op hun vierde langspeler, getiteld “IV – One with the storm”? Enerzijds zijn er de typische songs waarin met harde distortion en zachte cleane gitaren gejongleerd wordt (opener “Wretched blues”, het catchy “Departures”, “Aurora” “Disembodied voices” en “Anchored”) ondersteund door cleane en grunt/scream-vocalen van frontman Manne Ikonen en doorspekt met prachtige melodieuze gitaarsolo’s. Op plaat klinkt de zang altijd erg sterk, daar waar vooral de cleane zangpartijen spijtig genoeg live dikwijls te wensen overlaten. Na enkele luisterbeurten nestelen de melodieën zich in je brein en kan je de refreinen luid meekelen (ideaal “veur in de otto” dus). Opnieuw zonder dat het ook maar één moment al te cheesy wordt. Anderzijds is het op zoek gaan naar die uitschieters waarin Ghost Brigade het experiment aangaat  en die we deze keer op de tweede albumhelft terugvinden. Een mooi voorbeeld is de song “Electra complex”. Met deze, met spacy keyboards doorspekte, song heeft het sextet voor de eerste keer een nummer neergepend dat de tienminutengrens overschrijdt en dat ondergetekende als eerste uitschieter beschouwt. De zwaardere songs, waarin de band meer de sludge/doom weg opgaat, zijn “Stones and pillars” en het gave “The knife”. Het stevige, uptempo en volledig in het Fins gebrulde “Elämä on tulta” zorgt voor de passende afsluiter van een album dat Ghost Brigade verder gaat doen doorstoten naar de top van de hedendaagse metal. De band musiceert op een hoog tempo. De keyboardpartijen van nieuw bandlid Joni Vanhanen zorgen voor een meerwaarde en voegen nóg meer sfeer of dreiging toe aan de metalen basis. Een andere factor die niet over het hoofd gezien mag worden is drummer Veli-Matti Suihkonen die de boel op een vakkundige manier strak bijeenhoudt met zijn straffe drumroffels (check “Elämä on tulta”). “Long way to the graves” wordt door de vellenmepper op een knappe manier ingezet en zijn afwijkende drumbeat zorgt voor de ruggengraat van deze fragiele emotionele song. Met tien songs tikt het album af op 68 minuten, maar het voelt geenszins als een lange rit aan doordat er de nodige afwisseling te bespeuren valt. Liefhebbers van Katatonia, Amorphis en Paradise Lost weten wat doen: zich zo snel mogelijk naar de platenboer begeven en 16 februari met een dikke stift in de agenda markeren want dan passeert Ghost Brigade samen met Talbot en Agrimonia langs het Antwerpse Kavka om hun nieuwe album live voor te stellen.

JOKKE: 87/100

Ghost Brigade – IV – One with the storm (Season of Mist 2014)
1. Wretched blues
2. Departures
3. Aurora
4. Disembodied voices
5. Electra complex
6. Stones and pillars
7. Anchored
8. The knife
9. Long way to the graves
10. Elämä on tulta