De feestdagen beginnen al vroeg dit jaar voor eenieder die opgewonden raakt van naargeestige, complexe black en death metal. De nieuwe Deathspell Omega gaat één dezer dagen talrijke slachtoffers maken en ook Death Fetishist presenteert op deze dag dat we de doden herdenken een eerste volwaardige langspeler na eerder dit jaar twee veelbelovende digitale EP’s gelost te hebben (“Whorifice” en “Lucifer ascending“). Death Fetishist behelst een samenwerking tussen twee Amerikaanse heerschappen die het klappen van de zweep reeds kennen. Zanger/ snarenplukker Matron Torn is het meest bekend van Benighted In Sodom en het lichtjes geniale Ævangelist waarvan eerder dit jaar een erg onderhoudende samenwerking met Blut Aus Nord verscheen via Debemur Morti Productions, hetzelfde label dat zijn schouders nu ook onder Death Fetishist zet. Compaan G. Nefarious drumt in tal van bands waarvan Panzergod waarschijnlijk het meest een belletje doet rinkelen. Vijftig minuten lang is het genieten geblazen van de ietwat vreemde hersenkronkels van beide heren. Ziekelijk makende extremiteit gaat hand-in-hand met een latente schoonheid die onderhuids aanwezig is in de chaos en dissonantie en een overweldigend gevoel van existentiële wanhoop uitademt. Normaal gezien ben ik niet zo te vinden voor al te digitaal klinkende drums, maar net als bij Blut Aus Nord, past deze sound wel bij de claustrofobische en hypnotiserende cascade aan verstikkende hypnose met industriële toets die Death Fetishist ons voorschotelt. “The gifted medium” trapt deze duistere, sonische one way ride richting inferno af in de vorm van een gotisch aandoende intro met verhalende vrouwenzang waardoor er even voor Cradle’esque toestanden gevreesd wordt. Gelukkig bewijst “Astral darkness” daarna het tegendeel met haar verwrongen dissonant riffwerk dat me aan Negative Plane doet denken en het donkere, spacy ambient toetsentapijt. Om “Clandestine sacrament” in te blikken hebben deze Amerikanen enkele hulplijnen ingeschakeld. Zo neemt D.G. van Misþyrming, Naðra, Skáphe en Martröð-faam de vocalen voor zijn rekening op het navolgende “Voidtripper“, wat meteen ook het ecstatisch hoogtepunt van de plaat blijkt te zijn. Alles wat dit jonkie aanraakt lijkt wel in goud te veranderen en de IJslandse invloeden die hij met zich meebrengt, verspreiden zich als de zwarte dood ook in de andere songs. Dagur is echter niet de enige gastzanger die op deze plaat opdraaft. Doug Moore voorziet “Netherrealm” van diepere death metal vocalen, logisch aangezien hij de frontman is van Pyrrhon, een technische death metal band die mij verder geen hol interesseert. Op “Wreckage of the flesh” laat hij echter ook horen een ziekelijke black metal-twist aan zijn vocalen te kunnen geven. Op gebied van synths en keyboards werden enkele telefoontjes naar het Europese vasteland gepleegd. Zo is Jürgen Bartsch van het geschifte Bethlehem te horen op het Duitstalig getitelde “Verbrannt im altem morast“, dat een rustpunt op de plaat vormt, en Mories van Gnaw Their Tongues verzorgde een gastbijdrage op het afsluitende “Upturneth the chalice“, dat je een twaalf minuten durende laatste mindfuck verschaft. Deze knappe plaat is voorzien van uitmuntend bijpassend artwork van de hand van Andrzej Masianis. Ik ben in blijde verwachting van een extreem gelimiteerde en unieke package die rechtstreeks bij de band te bestellen was. Van een fetish gesproken die niet snel genoeg op de deurmat kan ploffen! Prachtplaat die perfect samengevat wordt middels de titel van het vijfde nummer.

JOKKE: 90/100

Death Fetishist – Clandestine sacrament (Debemur Morti Productions 2016)
1. The gifted medium
2. Astral darkness
3. Voidtripper
4. Netherrealm
5. Beauty from wretchedness
6. Verbrannt im altem morast
7. Wreckage of the flesh
8. Upturneth the chalice