Er is heel wat gebeurd in het Psychonaut-kamp sinds ik de heren in 2016 interviewde naar aanleiding van hun tweede EP. Het Mechelse trio werkte sinds dag één keihard aan diens carrière en al dat noeste werk heeft geloond want de band is gestaag doorgegroeid naar de hogere regionen van onze vaderlandse metalscene. Noteringen op plaats 26 in Stubru’s “De zwaarste lijst” en plaats 23 in “Staalhard” van Radio Willy met het nummer “The fall of consciousness” liegen er niet om, evenals shows op Desertfest, Alcatraz en Rock Herk. Dit jaar heeft zanger/bassist Thomas trouwens zelf “De Zwaarste Lijst” gepresenteerd. Drummer Peter Le Page is er echter niet meer bij en gaf zijn drumstokken door aan Harm Peters, die zich eveneens als een zeer gedegen trommelaar profileert.

In eigen beheer bracht Psychonaut twee knappe EP’s (“24 trips around the sun” en “Ferocious fellowman“) en een straffe debuutlangspeler (“Unfold the god man“) uit. Die laatste kreeg nadien nog een tweede leven via Pelagic Records, het label van The Ocean mastermind Robin Staps. Via dit Berlijnse label verschijnt nu ook een split met het voor mij onbekende “Sâver“.

Psychonaut trapt af met “The great realisation“, een monumentale compositie van ruim 16 minuten, hun langste tot op heden. De sound van het power trio laat zich omschrijven als postmetal met heel wat luchtigere en psychedelische invloeden van jaren ’70 bands als Led Zeppelin en Pink Floyd. Het zwaardere element in hun sound is ontleend aan hedendaagse heavy bands zoals Tool of Amenra. De inhoudelijke thematiek die vaak spiritueel en filosofisch getint is, weet zich ook steeds op één of andere manier in de muziek te uiten via bv. rituele percussie en mysterieuze keelzang. De sterkte van Psychonaut ligt in het feit dat hun songs steeds de gevoelige snaar weten te raken en dat ze zowel middels de extreme krijszang als meditatieve en bezwerende heldere vocalen overtuigen. “The great realisation” doet zijn naam alle eer aan, want dit is opnieuw een erg knap staaltje vakmanschap geworden, hoewel de band moet opletten niet te veel eigen ideeën te herkauwen, want het nadeel van een eigen smoelwerk te hebben is dat het avontuurlijke element plaats kan beginnen maken voor formulaïsch denken.

Over naar het koude Noorden, Noorwegen meerbepaald, want dat is de uitvalsbasis van labelgenoten Sâver. De sound van “Dimensions lost” refereert wel wat aan het kille en barre hoge Noorden want dit nummer is opgetrokken uit minimalistische ambient en elektronische pulsen, zo wat het compleet tegenovergestelde van de warme gloed en het rijke karakter van Psychonaut’s muziek. Het is pas met het elf minuten durende “Obscured by aeons” dat ik begin te begrijpen waarom de Noren aan onze landgenoten gekoppeld worden. Sâver hanteert hier immers min of meer dezelfde eb- en vloeddynamiek en speelt eveneens met het spanningsveld tussen heldere zang en screams. Alleen is het allemaal wat minder spannend en wel heel erg volgens de regels van het genre. Daar waar dat bij bv. black metal persoonlijk veel minder een probleem vormt, begin ik bij postmetal de laatste jaren al snel te geeuwen als er geen uitdaging aanwezig is. En daar ligt het probleem een beetje bij deze Noren die overduidelijk het onderspit moeten delven voor onze Belgische trots. En daar heeft chauvinisme niets mee te maken.

Ik zou zeggen: Psychonaut liefhebbers kunnen blind tot een aanschaf overgaan en moeten Sâver er maar voor lief bijnemen. Vergeet vanavond niet af te stemmen op het live streamingconcert van Psychonaut en Hemelbestormer dat door No Name Collective georganiseerd wordt in de crypte van de Gentse Sint-Pieters abdij.

JOKKE: 77/100 (Psychonaut: 84/100; Sâver: 70/100)

Psychonaut/Sâver – Emerald (Pelagic Records 2021)
1. Psychonaut – The great realisation
2. Sâver – Dimensions lost
3. Sâver – Obscured by aeons