Het Duitse Purity Through Fire besloot eind 2019/begin 2020 de eerste demo van Malignament op vinyl uit te brengen (Worship Tapes verzorgde de cassetteversie), nadat een CDr in eigen beheer uitgebracht werd. Uitstekende zet want dit kleinood blies me volledig van mijn happy socks. Het Finse duo stond daarna voor de moeilijke taak om de hooggespannen verwachtingen omtrent een langspeler waar te maken. Dat doen ze nu middels “Hypocrisis absolution” waarvoor de heren naar Primitive Reaction verkasten, een label uit hun thuisland dat reeds releases verzorgde van o.a. Azazel, Beherit, Barathrum en Hate Forest. Worden de torenhoge verwachtingen ingelost? Lees eerst even verder alvorens meteen naar de albumscore te scrollen.

De drie songs van de demo vinden we alvast opnieuw in de tracklist van “Hypocrisis absolution” terug, enkel werd er tekstueel nog een portie onsterfelijkheid aan het uitluidende bloedlust toegevoegd dat in een rauwere versie als bonus op de vinyl- en cassette-uitgave van de demo prijkte. Muzikaal gezien geen grote verrassingen maar een voortzetting van het geluid van de demo: traditionele Finse black metal die, vergeleken met het gros van de concullega’s, net wat meer op triomfantelijk spierbalgerol inzet dan op een ijskoude grimmigheid, vooral in “Call to arms“, dat toch wel een erg aanstekelijke en opruiende song blijft waarin de vocalen ook de semi-cleane weg opgaan net zoals in afsluiter “Bloodlust and immortality“.

De eerste paar luisterbeurten was ik van mening dat de vijf nieuwe songs niet konden tippen aan de oudjes “Call to arms“, “Wolf and the moon” en “Bloodlust and immortality“, maar zodra de andere composities zich ook in mijn onderbewustzijn wisten vast te nestelen, moest ik toegeven dat er hier toch ook wel enkele pareltjes tussen zitten waarbij de combinatie van woeste kracht, een gevoel van panoramische grootsheid en bedwelmende melodieën van ongebreidelde emotionele kracht diep doordringen.

“Like rats they followed“, bijvoorbeeld, waarin drummer Grond het grotendeels ziedende tempo van de rest van de plaat eerst even laat zakken en de rockende gitaarriffs van een mid-tempo beat ondersteunt. Plotsklaps schakelt de vellenmepper iets voor halfweg enkele versnellingen hoger en mondt het nummer in een Whoredom Rife-achtig inferno uit. Wie de zanger/gitarist is dien ik vooralsnog schuldig te blijven maar ik heb een detective ingeschakeld om het uit te zoeken. Ook “Storm and chaos within” is een orgastisch nummer voor al wie van uptempo black metal houdt waarin vurige tremolo’s het mooie weer maken. Doorheen het pakkende “meedogenloze noorden” raast dan weer een meer melancholische storm terwijl “And the empires will fall” een fatalistische geladenheid met zich meedraagt.

Vergeleken met de productie van de demo is het gitaargeluid krachtiger en lekker crispy en neigt hierdoor wat naar de landgenoten van Behexen, maar Malignament zet wel veel meer in op pakkende melodieën. Tegelijkertijd is hun sound ook atmosferisch en zelfs lichtelijk etherisch, met enig minpuntje dat er deze keer net iets te veel echo op de screams staat waardoor ze de sterke melodieuze riffs soms ondersneeuwen. Maar laat dat de feestvreugde absoluut niet bederven!

Conclusie: Finland lijkt met magnifieke releases van Warmoon Lord, Chamber Of Unlight en nu ook Malignament sterk vertegenwoordigd te gaan worden in mijn eindejaarslijst. Suomi Finland perkele!

JOKKE: 89/100

Malignament – Hypocrisis absolution (Primitive Reaction 2021)
1. Thunder of awakening
2. Call to arms
3. Like rats they followed
4. Storm and chaos within
5. Unforgiving north
6. Wolf and the moon
7. And the empires will fall
8. Bloodlust and immortality