Toen Wiegedood vier jaar geleden met het sluitstuk van het “De doden hebben het goed” drieluik kwam, was het speculeren wat de hardst toerende blackmetalband van de Lage Landen erna zou doen. Gelukkig werd de handdoek niet in de ring gegooid, maar werd naarstig aan een nieuw hoofdstuk begonnen wat begin 2022 resulteert in “There’s always blood at the end of the road“, de tweede langspeler die via het grote Century Media Records verschijnt.

Het als een hommage aan Django Reinhardt (de Belgische jazzgitarist die met zijn gipsyjazz een heel nieuwe speelstijl lanceerde) geschreven “Nuages” werd als eerste single vrijgegeven met de bedoeling verwarring en onrust te veroorzaken in de achterban. Van de eerder atmosferische black metal waar het trio voor gekend stond, schiet hier immers niet veel meer over. Exit lange atmosferische opbouwen; enter dissonantie, noise, chaos, ongebreidelde agressie, naargeestige samples en moderne invalshoeken. Het experimentele eindstuk zal niet voor iedereen weggelegd zijn en ook ondergetekende moest de eerste luisterbeurt serieus met de wenkbrauwen fronsen. Wiegedood wou hier duidelijk een statement maken dat ze op “There’s always blood at the end of the road” met een nieuw gekruid recept voor de dag zouden komen. “Nuages” is immers geen vreemde eend in de bijt want er staan nog meer kuitenbijters op de plaat of wat dacht je van “And in old Salamano’s room, the dog whimpered softly” dat retestrak en hard uit de startblokken schiet maar in de tweede songhelft heel wat gas terugneemt en plaats maakt voor een verkapte riff en bevreemdende sample van een bedelaar in de Parijse metro.

Tweede single “Now will always be” is misschien wel het nummer dat het meeste aansluiting vind bij de trilogie, niet alleen qua epische speelduur (een dikke acht minuten), maar ook qua op herhaling en tranceopwekkend gestoeld riffwerk (waarin we tevens een lichte doorschemering van Amenra’s melancholie noteren) en de bezwerende keelzang die we reeds op oudere songs als “Prowl” en “De doden hebben het goed II” voorgeschoteld kregen. Ook in afsluiter “Carousel” is de keelzang van de partij, maar muzikaal verkennen de heren hier eerder enerverende en atonale blackmetalriffs die niet zouden misstaan op “Deiform“, de meest recente Funeral Mist-plaat.

De spagaat qua stijlen tussen de eerste twee vrijgegeven songs is tekenend voor de rest van de plaat want er is veel variatie tussen de songs onderling. Opener “FN scar 16” heeft zijn titel niet gestolen want de verwijzing naar het automatische vuurwapen van de Belgische wapenproducent FN is toepasselijk op het spervuur aan blastbeats en versneden riffs dat op ons afgevuurd wordt. Ontegensprekelijk het meest agressieve wat Wiegedood ooit heeft geproduceerd en een kopstoot van jewelste om de plaat mee te openen. Ook “Noblesse oblige richesse oblige” windt er geen doekjes om en bevat enkele riffs waar menig Zweedse blackmetalband een moord voor zou begaan. “Until is not” is aanvankelijk een tikkeltje gemoedelijker qua tempo en bevat heel wat melodie in het gitaarspel, maar de extremiteiten op vocaal vlak maken dat dit nummer toch niet voor iedereen zal weggelegd zijn. Ook “Theft and begging” zoekt het contrast op tussen pantserdivisie Marduk-riffs en meer melodieuze momenten om te eindigen met een flitsende gitaarsolo. Het enige échte rustpunt vinden we in het akoestische, op net geen twee minuten aftikkende “Wade“.

Drumbeest Wim Coppers heeft zijn grenzen duidelijk nog weten verleggen want wat kan die man blasten zeg! Ook Levy Seynaeve klinkt vocaal extremer dan ooit en voor gitaartandem Seynave-Demolder was het klaarblijkelijk bevrijdend om te kunnen componeren zonder aan het – ietwat vastgeroeste – stramien van vier epische nummers per plaat te moeten vastzitten. Dit afschudden van het eigen keurslijf heeft Wiegedood hoorbaar heel veel deugd gedaan. “There’s always blood at the end of the road” is een dikke middenvinger naar al wie de band afdeed als een eendagsvlieg of trendy hipsterblackmetalbandje. Respect!

JOKKE: 85/100

Wiegedood – There’s always blood at the end of the road (Century Media 2021)
1. FN SCAR 16
2. And in old Salamano’s room, the dog whimpered softly
3. Noblesse oblige richesse oblige
4. Until it is not
5. Now will always be
6. Wade
7. Nuages
8. Theft and begging
9. Carousel