Uit het niets was ie daar weer op 23 maart jongstleden, die nieuwe langspeler van Deathspell Omega, het Franse blackmetalenigma dat de internetfora zoals steeds weer in lichterlaaie wist te zetten. Normaliter slaan we in onze gelederen mekaar net niet de hersenpan in om de review van een nieuwe plaat van de grootmeesters van de dissonantie op te eisen, maar deze keer was het enthousiasme heel wat minder. Niet daar “The long defeat” een slechte plaat is, verre van, maar het is wel wederom een brok muziek die heel wat tijd vraagt om zich volledig te laten doorgronden. En dat terwijl de vijf nieuwe composities eigenlijk een heel stuk toegankelijker en atmosferisch klinken dan de atonale en disharmonieuze chaos die zich op voorgaand plaatwerk voltrok. Hoe uniek de band ook klinkt, toch begonnen Hasjarl, Kaos en co ergens wat voorspelbaar te klinken, waardoor ze hoorbaar leken besloten te hebben (deels) een nieuwe koers uit te varen.

De twaalf minuten durende opener “Enantiodromia” start met mystieke en ritualistische keelzang en een lange atmosferische aanloop zoals bijvoorbeeld zeventien jaar geleden ook “Kénôse” langzaam op gang kwam. Hoewel Deathspell Omega hier heel gematigd en melodieus klinkt, horen we toch meteen hun typerende gitaargeluid terug. Wanneer na tweeënhalve minuut de vocalen voor het eerst opduiken, klinken die wel heel bekend in de oren, en dan hebben we het niet over de verdorven strot van Mikko Aspa waarvan algemeen aangenomen wordt dat hij reeds vele jaren de zanger van de band is, maar de salpeterscreams van Mortuus, schreeuwlelijk bij ondermeer Marduk en Funeral Mist, hoewel hij hier een meer proclamerende zangaanpak hanteert terwijl de muziek gestaag richting meer dissonante oorden evolueert. De vocalen staan in schril contrast met de melodieuze insteek van de muziek die op het eerste gehoor om een cleane zangstem lijkt te vragen, maar dat is dan zonder Mortuus gerekend. Ook Mgła’s M. zou als zanger te horen zijn, ondermeer op afsluiter “Our life is your death“, hoewel dat minder duidelijk te horen is en beide zangers niet geaccrediteerd worden. Het is zelfs nog maar de vraag of Mikko Aspa nog present tekent.

Na de opener die de spanning wist op te drijven, volgt “Eadem, sed aliter” dat heel wat minder weet te imponeren hoewel hier de meest chaotische en maniakale passages van heel de plaat te horen zijn. Op “The long defeat” moge het duidelijk wezen dat er meer dan één zanger aan het werk is. Het nummer bulkt van de dynamische contrasten en groots klinkende blazers en sacrale koorgezangen maar wordt wat te lang gerokken en uitgemolken. “Sie sind gerichtet!” is ongetwijfeld hét nummer waar de liefhebbers van de vintage dissonante sound van de band op zaten te wachten want de start van deze compositie is furieus en chaotisch te noemen. Mortuus mocht zich hoorbaar vocaal uitleven, maar muzikaal lijken de muzikanten niet goed te weten waarnaartoe. “Our life is your death” moet zowel muzikaal als vocaal zo wat het meest toegankelijke zijn dat Deathspell Omega ons al voorschotelde en meermaals moet ik hier aan het laatste (mindere) werk van Secrets Of The Moon denken.

Deathspell Omega zou volgens Norma Evangelium Diaboli met “The long defeat” aan het eerste wapenfeit toegekomen zijn van hun derde era. De stijlbreuk die in 2004 met het machtige “Si monvmentvm reqvires, circvmspice” werd ingezet en het tweede era, na een eerste era vol Darkthrone-worship, inluidde, is minstens even abrupt te noemen, hoewel echo’s van het tweede era nog wel doorschemeren in de nieuwe muzikale oorden die verkend worden en veel relaxer klinken en zelfs heel wat ruimte laten voor melodieuze gitaarleads. Nog even meegeven dat “The long defeat” live ingespeeld werd maar desalniettemin een uitstekende sound meekreeg, zo wat de meest transparante uit heel hun back catalogue.

Eindoordeel: heel wat minder shock value en complexiteiten deze keer, maar desalniettemin een werkstuk dat heel wat aandacht en luisterbeurten vraagt. Waar “The long defeat” zich uiteindelijk in de uitgebreide discografie van Deathspell Omega zal nestelen, is momenteel nog koffiedik kijken, dat zal de tijd uitwijzen. We zijn nog maar aan het begin van de transformatie natuurlijk, dus benieuwd waar deze nieuwe aanpak de heren nog gaat brengen. Groeipotentieel is op moment van schrijven alleszins nog aanwezig.

JOKKE: 79/100

Deathspell Omega – The long defeat (Norma Evangelium DIaboli 2022)
1. Enantiodromia
2. Eadem, sed aliter
3. The long defeat
4. Sie sind Gerichtet!
5. Our life is your death