Thysia en diens debuut “Islands in cosmic darkness” is zo’n schoolvoorbeeld van een album dat ik zonder al te hoge verwachtingen in de playlist smokkelde, maar me telkens weer toch behoorlijk wist te bekoren. Waarom? Dat leest u hieronder.

Ten eerste is er de hoogst interessante mix aan invloeden die de Italianen – de tijd dat Italië en black metal samen gingen als ananas op een pizza liggen ook weer al even achter ons – ons veertig minuten lang laten horen. Thysia zoekt het immers niet voortdurend in het hoge Noorden, maar brengt een hybride vorm van zwartmetaal waarin we naast de haast obligate oude-Mayhem en Darkthrone-invloeden, het debuut van Dødheimsgard of sommige Svartsyn-platen ook heel wat Helleense black terughoren (denk aan oude Rotting Christ of Varathron), en dat met name in de warmbloedige melodieën en de belangrijke rol die voor de basgitaar van Nihill is weggelegd. Thysia is trouwens Grieks voor ‘ritueel offer’ en ook thematisch gezien zoekt de band uit Cavaso del Tomba (Treviso) zijn heil in Griekse mythologie. In een song als “Phrenes” spelen de geselende gitaarriffs dan weer eerder leentjebuur bij bands als Negative Plane, Malokarpatan of Funereal Presence, maar de nadruk ligt in’t algemeen iets minder op de pure heavymetalinvloeden die deze bands brengen. De old-school geest van bands als Bathory of Celtic Frost waart dan weer rond in respectievelijk “Nexus of cataclysm forces” en het afsluitende titelnummer. Ook al zijn de invloeden soms hoorbaar, toch heeft Thysia al vroeg in diens carrière een min of meer eigen smoelwerk weten creëren.

Ten tweede zit er een massa relaxte zwaarte in die het gewicht van het album evenzeer naar beneden trekt als wreedheid het naar voren duwt. Het geeft de composities, hoewel er duidelijk een sterk streven naar boosaardigheid is, tegelijkertijd een oude en geërodeerde flair mee. Drummer Mistyr voelt niet voortdurend de nood om blastbeats in de strijd te gooien maar kiest voor heel wat dynamiek en speelt ook graag met langgerekte drumfills. Het maakt dat “Islands in cosmic darkness” een plaat is die voldoende ademt. De flow van het album zit ook erg goed en het geheel straalt een zweverig, meanderend gevoel uit ondanks het zeer ingehouden en scherp uitgevoerde karakter van de acht composities.

Ten derde zijn we grote fan van de organische maar krachtige productie die ver wegblijft van winderige grimmigheid, lofi stofzuigerklanken of overgeproduceerde zielloze producties met getriggerde drums. Het maakt van “Islands in cosmic darkness” een goed in het gehoor liggend album. En bijna zou ik nog vergeten vermelden dat ook de vocalen van zanger Mrak van een hoog niveau zijn.

Kortom: wij zijn fan van wat Thysia op diens eerste langspeler laat horen en we zijn uitermate benieuwd naar wat er in de toekomst nog moge verschijnen van dit kwartet.

JOKKE: 84/100

Thysia – Islands in cosmic darkness (Chaos Records 2023)
1. Psallo
2. Scorched bronze earth
3. Phrenes
4. Nexus of cataclysm forces
5. Communicating halls of the netherworld
6. Moira krataià
7. Spiritual desert
8. Islands in cosmic darkness