De heer O. is een muzikaal vat dat bruist van de creativiteit, getuige de indrukwekkende discografie die de 30-jarige Nederlander reeds bij mekaar wist te schrijven. Na de vorig jaar verschenen, en volgens collega Mischa minder overtuigende “Gelderse poort” EP, achtte O. de tijd rijp voor een derde langspeler die “Vergezicht” gedoopt werd.

De opvolger van het geweldige “Euprosopon” is een kloeke plaat geworden die zes epische nummers omvat die gezamenlijk op meer dan een uur speeltijd aftikken. O. neemt met andere woorden ruim de tijd om zijn composities te laten vloeien en kijken waar ze (misschien soms ongewild?) uitmonden. Zo bouwt opener “Gezag” gradueel op naar een epische mid-tempo kraker die je naar een mythisch verleden transporteert. Maar ook de navolgende composities krijgen stuk voor stuk de nodige ademruimte om zich instrumentaal te ontplooien.

Het muzikale DNA dat in iedere vezel van O.´s lichaam huist, laat op “Vergezicht” meer dan ooit horen dat de invloeden verder reiken dan enkel metalen klassiekers. Toegegeven, een afdruk van Enslaved’s ‘Eld” of de epische mid-era Bathory-platen is nog steeds héél duidelijk hoorbaar aanwezig, maar verder vinden er toch ook wel heel wat andere invloeden hun weg naar het Iskandr-geluid anno 2021. Zo is er het legio, maar correcte gebruik van akoestische instrumenten wat meermaals een beklijvende folkloristische en pastorale atmosfeer creëert.

Maar ook echo’s van progressieve gitaarmuziek à la Pink Floyd en King Crimson zijn hoorbaar. Zo is het heerlijk meedeinen op de lange instrumentale glooiingen van het prachtige “Verbod” dat in zijn finale haast aanvoelt alsof we met een gelukzalig gevoel op onze tronie het aardse achter ons laten en naar de hemel varen. En net wanneer je denkt dat de kortelings ingezette gitaarsolo van “Bloeddraad” veel te snel uitdooft, slaat de vlam terug in diens smeulende assen middels een Enslavediaans akoestisch gitaarstukje vergezeld van plechtstatige zangkoren die een grootse apotheose ontketenen.

Het logge, slepende en in de eerste helft grotendeels repetitief opgebouwde “Gewesten der tijd” zou dan weer niet misstaan op een atmosferische Neurosis-plaat. Maar verderop in dit dertien minuten durende epos heeft O. nog een bloedmooie gitaarlead voor ons in petto alvorens drummer en partner in crime Mink Koops (o.a. Fluisteraars en Solar Temple) een versnelling inzet en de blackmetalinvloeden nog eens vurig branden in plaats van louter doorschemeren. Pure onversneden klasse dit nummer!

De zes hymnen, die in het Nederlands verhalen over heroïsch verzet, bedrog en wedergeboorte, worden via een breed amalgaam aan vocale klanken te berde gebracht. Natuurlijk is er O.’s blackmetalkrijs, maar hij laat zijn stembanden ook regelmatig wat diepere regionen verkennen en meermaals opteert de multi-instrumentalist ervoor zijn stem op een heldere manier in te zetten wat resulteert in kippenvel opwekkende zangkoren, heroïsche gezangen of een naderhand sacrale atmosfeer zoals in het rustpunt dat in de zwartgeblakerde woestenij van “Baken” ingebouwd is.

Hekkensluiter “Het slot” is niet alleen het langste nummer van “Vergezicht“, maar ook datgene waarin Iskandr, na een lange aanzwellende akoestische aanloop, het meest agressief uit de hoek komt. Eindigen doet dit epos echter in een zeer devotionele atmosfeer waarin O. nogmaals duidelijk maakt dat zijn gitaar het emotionele verlengstuk van zijn ziel is.

Dat “Vergezicht” een geweldig ambitieuze onderneming is geworden, staat buiten kijf. O. heeft zichzelf dan ook overtroffen, ook al duurde het meerdere luisterbeurten alvorens volledig meegezogen te worden in dit epische verhaal en de subtiele nieuwe wegen die Iskandr steeds weet in te slagen. Benieuwd of het ooit zo progressief als een band als Enslaved zal worden? Ik zou er alvast niet om rouwen.

JOKKE: 90/100

Iskandr – Vergezicht (Eisenwald 2021)
1. Gezag
2. Bloeddraad
3. Gewesten der tijd
4. Baken
5. Verbod
6. Het slot