De galg werd voor het eerst opgebouwd eind 2013 door O en S nadat ze eerder in andere bands hadden samengewerkt. De eerste strop werd geknoopt in de vorm van de demo “Monochroom” (2014) waarop het duo werd bijgestaan ​​door zanger D, terwijl hun vriend M van Fluisteraars de drums verzorgde. Begin 2014 nam D afscheid van de band en M voegde zich permanent bij Galg op drums. Met deze line-up begon Galg regelmatig live te spelen en brachten ze de EP “Afzicht” (2014) uit. Er volgden meer optredens en er werd begonnen met het werken aan hun eerste (en meteen ook laatste) full-length “Teloorgang”, die nu bijna tien jaar na de opnames via Consouling Sounds het licht ziet. ’t Is nu niet dat de heren al die tijd met hun duimen hebben zitten draaien, getuige hun muzikale bedrevenheid met bands als Turia, Nusquama, Dool, Fluisteraars, Iskandr en Solar Temple.

Inspiratie achter de band en “Teloorgang” werd ingegeven door de tevergeefse zoektocht naar schoonheid in de moderne wereld. Bij dit falen hoort een lelijke soundtrack en die wordt, in tegenstelling tot eerdere releases die harde elementen van elektronica en noise bevatten, deze keer uitsluitend via fysieke muziekinstrumenten opgewekt. Een andere modus operandi dan de elektronische aanpak die O en M op de nieuwste telg van Solar Temple presenteren. Geïnspireerd door bands als het fenomenale Fell Voices en The Body bevat “Teloorgang” de typische repetitieve en percussieve geluiden van Galg in een poging gevoelens van vervreemding op te roepen. Maar elk van de vier songs kent wel een verschillend timbre.

Opener “Hemeltergend” bedient zich tien minuten lang van laaggestemde hoekige en lompe sludgeriffs, primitieve percussie en door merg en been gaande winderige screams. Saxofoonspel geeft een enigszins exotische, maar vooral ook apocalptische flair aan het nummer waarin Galg op een repetitief beukende manier duidelijk maakt dat Tik Tok, influencers, reality soaps en de hersenloze massa niet aan hun besteed zijn. “Verzoeking” klinkt aanvankelijk iets gematigder en kent een warmbloedige ondertoon, maar vloeit verderop naar woest kolkende wateren die minutenlang in hetzelfde repetitief beukende patroon blijven hangen waarover getormenteerde screams als extra laag galmen. Met vijftien minuten speelduur wordt deze bevreemdende compositie wel wat te lang gerokken en had beter het mes erin gezet geweest.

Zo wordt meteen een bruggetje gemaakt naar het volgende nummer dat een lange aanloop neemt bestaande uit dreunende noise, abstracte vocale (wan)klanken en rudimentair drumspel en daardoor wat naar het oudste Alkerdeel-werk neigt. Wanneer een ritmische kadans de monotonie dan toch uiteindelijk doorbreekt, beukt Galg zich op een Amenra-achtige manier vooruit, zij het met iets minder effectiviteit. Van de start van “Een doorn in het oog” valt aanvankelijk moeilijk poolshoogte te nemen maar zodra Galg er de nodige schwung inbrengt zitten we wederom gebeiteld voor nog enkele minuten gebeuk met slechts minimale verschuivingen in riffs en ritmiek die uitmonden in een apotheose aan warmbloedig zwartmetaal waarin de riffsignatuur van O duidelijk hoorbaar is.

Galg presenteert op “Teloorgang” een overtuigende smeltkroes aan black metal, noise, sludge en doom die als een diep dreunende herrie je emotionele huishouding op stelten zet en vier nummers lang je keel dichtknijpt.

JOKKE: 75/100

Galg – Teloorgang (Consouling Sounds 2024)
1. Hemeltergend
2. Verzoeking
3. Het mes
4. Doorn in het oog