Adaestuo wist ons in 2016 vanuit het niets erg aangenaam te verrassen met diens debuut EP “Tacent semitae” die een huiveringwekkende mix tussen venijnige black metal en spookachtige ambient liet horen, onderbouwd met een praktiserende spiritualiteit. Maar het meest in het oor springend waren de bezwerende maar vooral horroresque vocalen van frontvrouw Hekte Zaren. Op de twee navolgende langspelers (“Krew za krew” uit 2018 en “Manalan virrat” uit 2020) werd nog een heuse stap verder gegaan qua experimentatie en stretching van het reeds originele geluid dat de pan-continentale band bezat, ook al leverde dat een soms gefragmenteerd eindresultaat op. Zo maakten heel wat oosterse mystieke instrumentatie en rituele percussie hun opwachting en verdween het blackmetalelement gaandeweg meer op de achtergrond, hoewel Adaestuo vervaarlijker en duisterder klonk dan het gros van de evil blackmetalbands daarbuiten. In de vorm van “Purge of the night cloak” leveren P.E. Packain (o.a. Theriomorph, ex-Cornigr), VJS (o.a. Nightbringer en Sargeist) en Hekte Zaren nu een nieuwe EP aan, waarvoor opnieuw de samenwerking werd aangegaan met W.T.C nadat voor de tweede langspeler een uitstapje naar Umbra Dei werd gemaakt.

In slechts 23 minuten speeltijd slaagt het trio er wederom in om een gitzwarte occulte atmosfeer neer te zetten. De koude, machinale en industriële ondertoon van het intro van “Act I” doet ergens wat aan Mysticum denken, maar dan minder extreem. Onheilspellende verwrongen ambientklanken wisselen af met angstaanjagende spokenwordsamples, sinistere pianoklanken en kille black metal, dat alles overgoten met de werkelijk demonische klanken die Hekte Zaren weet te produceren. De tweede act trekt nog eens alle blackmetalregisters open en doet herinneren aan het zinderende “Destroyer of constellations” van de debuut-EP. Heerlijk toch dit in salpeterzuur gedrenkt zwartmetalen brouwsel vol geselende riffs, omineus drumspel en vlijmscherpe vocalen!

Dat Adaestuo van verschillende soorten nummers houdt en graag variatie opzoekt binnen zijn eigen geluid weten we ondertussen al. Het verbaast ons met andere woorden niet dat “The hydra” start met een vocaal spektakelstuk aan intrigerende, hallucinogene stemmen waarbij we ons de geur van mirre voor de geest kunnen halen, simpelweg door de ogen te sluiten en ons over te geven aan deze buitenaardse duistere soundtrack die traditionele black metal laat voor wat het is, maar daarom niet minder penetrant en donker klinkt. In de afsluitende act zoekt Hekte Zaren de extremen van haar stem op: de ene keer verleidt ze ons met haar aanlokkelijke engelenzang terwijl ze even later klinkt als een heks die haar laatste kreten op de brandstapel uitproest. De trage ritmische hartslag, koude rillingen veroorzakende gitaarlead en het religieus aanvoelende orgelspel zorgen voor de muzikale trance opwekkende basis in dit nummer.

De geluidsfrequenties die Adaestuo op “Purge of the night cloak” de ether instuurt, zullen fans van mystieke, horroresque en occulte black metal met een groot gevoel voor grandeur en theatraliteit ontegensprekelijk weer weten bekoren. Wat een eigenzinnige band toch!

JOKKE: 86/100

Adaestuo – Purge of the night cloak (World Terror Committee 2022)
1. Act I
2. Act II
3. The hydra
4. Act III