Nog één die vorig jaar blijkbaar door de mazen van het net geglipt is, maar ons warm werd aanbevolen vanuit de ware leegte van onverschilligheid. Normaliter bereiken de releases van I, Voidhanger Records ons via digitale weg, maar dit debuut van Merihem is blijkbaar ergens blijven hangen. Nu zijn vele releases die op dit Italiaanse label verschijnen doorgaans wat te experimenteel/avontuurlijk naar mijn eigen smaak, maar dit Merihem valt erg goed te pruimen. Het zijn dan ook geen beginnelingen die net vanachter de hoek komen piepen, maar een stel gelouterde veteranen uit de extreme metalscene. Zo treffen we de in Nederland woonachtige, maar van Portugese afkomst stammende zanger Tiúval (o.a. Israthoum), de Italiaanse bassist Beast (o.a. Frostmoon Eclipse en Manetheren) en de Amerikaanse gitaartandem Nero (o.a. Manetheren en Oculus) en YhA (o.a. Suffering Hour) in de line-up aan. Het black/deathmetalgeweld met atmosferische inslag van het vijftal wordt door drummer P.R. in goede banen geleid. Over deze vellenmepper is niet veel geweten, maar dat hij een aardig potje kan trommelen staat buiten kijf.

Een mix van black en death metal dus, maar één die naast agressie ook erg focust op het neerzetten van een gitzwarte atmosfeer en een brandgevaarlijke duisternis en daarbij geholpen wordt door een moderne, warmbloedige productie die – zeker tijdens het beluisteren met koptelefoon – nog extra geheimen prijsgeeft. De vijf composities met een gemiddelde speelduur van zo’n zeven minuten ademen nachtmerrieachtige atmosferen uit en zullen daardoor fans van een band als Akhlys wel kunnen aanspreken vermoed ik. Zeker wanneer de riffs in songs als “The gebuarah apozem” en het breinverneukende “Three times a legion” een penetrante, ijzige, verstikkende en dissonante vorm aannemen. Dissonantie wordt gebruikt als een wapen en versterkt de kern van de nummers met een dodelijke duisternis. Tiúval steelt de show met zijn erg gevarieerde en demonische vocale klankenpalet: woest gegrom, ijzingwekkende screams, bezwerende heldere zang (die in “Crimson communion“, “Actors of omega” en “The geburah apozem” meermaals aan Ved Buens Ende doet denken), gehuil, gekreun en gekerm; het is een absolute meerwaarde die goed past bij de esoterische en occulte aard van de muziek. Merihem verwijst trouwens naar een monsterlijke demon die bekend staat als de “Rode Dood” (mooi weergegeven in het stijlvolle artwork) en ondermeer opduikt in Edgar Allan Poe’s populaire gedicht “The masque of the red death“.

Merihem heeft met “Incendiary darkness” een sterk debuut afgeleverd dat de moeite waard is om te ontdekken als je een voorliefde hebt voor bands als Akhlys, Bølzer, Deathspell Omega, Ved Buens Ende en het meer experimentele werk van een Mayhem. Benieuwd of het om een éénmalige samenwerking gaat of dat er nog een vervolg gaat komen.

JOKKE: 84/100

Merihem – Incendiary darkness (I, Voidhanger Records 2022)
1. Crimson communion
2. The geburah apozem
3. Three times a legion
4. Actors of omega
5. Inhospitus