Hoewel het Duitse ColdWorld al sinds 2005 meedraait en als doel heeft de luisteraar in diens depressieve en weemoedige klanken onder te dompelen, resulteerde dat tot nog toe in slechts twee langspelers: het bijna DSBM-genredefiniërende debuut “Melancholie²” uit 2008 en de erg knappe opvolger “Autumn” waarop een toegankelijker geluid omarmd werd. Deze karige output qua full-lengths betekent echter niet dat Georg Börner, de man die ColdWorld in zijn eentje gestalte geeft, al die tijd op zijn luie reet heeft gezeten. Zo verscheen er een hele resem kleinere releases zoals EP’s, singles en een split, de ene al overtuigender dan de ander. Maar zes jaar na “Autumn” werd het dringend tijd voor een nieuwe langspeler die nu via Eisenwald het levenslicht zal zien. Voor de volledigheid geef ik nog even mee dat drie van de acht tracks reeds als digitale single verschenen.

Het moge duidelijk wezen naar welke periode de albumtitel “Isolation” verwijst en dat die verdomde twee jaar van beperkte vrijheden hun weerslag hebben gehad op de gemoedsinstelling van de multi-instrumentalist. Na het overbodige – of althans te langdradige en net als intermezzo “Five” eerder als speelduuropvulling dienstdoende – intro “Leere“, wordt in “Soundtrack to isolation” al vrij snel duidelijk dat violen en andere klassieke strijkinstrumenten op vlak van neerslachtige sfeerstemming een nog veel grotere rol dan op “Autumn” opeisen, waarbij ik wel van mening ben dat ze in de albumopener wat zagerig voor de dag komen. De melancholie en weemoed van het oudere My Dying Bride-werk doemen instant op en ook later op de plaat is een beklijvende doomy insteek erg hoor- en voelbaar (een songtitel als “We are doomed” spreekt dan ook boekdelen).

De blackmetaluitspattingen zijn dan weer veel meer ingetoomd, wat ergens wel een spijtige zaak is, en zorgen enkel in “Soundtrack to isolation” en het wat compactere, uit driekwartsmaten opgebouwde “Walz” voor zwartgeblakerde vloedgolven in de eb- en vloeddynamiek die gehanteerd wordt. Voorts noteren we een heleboel “post”-elementen die refereren aan een band als Godspeed You! Black Emperor. In zijn geheel – en zeker wanneer de cleane zang in een songs als “Wound” erg dragend is – kan en mag ook een Agalloch niet als referentiepunt onvermeld blijven. De helder gezongen noten weten deze keer trouwens wel over de hele lijn te overtuigen, maar vrouwelijke zang ontbreekt. “Isolation stagnation” is uit kille ambient opgebouwd, maar blijft wat te veel op de oppervlakte en zag ik eerder als sfeervolle afsluiter, daar het nu de vaart uit de plaat haalt en het dromerige, traag aanwassende “Hymnus” telkens nog als een verrassing doet nakomen. In de gitaarriffs van deze hekkensluiter horen we echo’s van Forgotten Tomb en Katatonia ten tijde van “Brave murder day” en “Discouraged ones“, invloeden die zich niet voor de eerste keer laten optekenen als we het over ColdWorld hebben.

Georg Börner heeft het na al die jaren nog steeds in zijn vingers om beklijvende songs te schrijven waar de tristesse vanaf druipt. Échte kippenvelkrakers zoals “Void” en “Scars” ontbreken deze keer echter, hoewel de albumopener en “We are doomed” het dichtst in de buurt komt. “Isolation” is een prima plaat om de herfstmaanden mee in te duiken maar moet wel de duimen leggen tegenover de naar dit seizoen vernoemde voorganger.

JOKKE: 82/100

ColdWord – Isolation (Eisenwald 2022)
1. Leere
2. Soundtrack to isolation
3. Walz
4. We are doomed
5. Five
6. Wound
7. Isolation stagnation
8. Hymnus